Як гэтым годам так я нікуды далёка і не паехаў, то прапанова Праграмы Разьвіцьця ААН прыняць удзел ў велапрабегу Гродна-Менск прыйшлася вельмі да пары. Афіцыйнай нагодай прабегу сталі мэты ўстойлівага разьвіцьця і, асобна, псіхічнае здароў’е, што нам, раварыстам, як нікому блізка. У любым выпадку, няшмат дурняў гатовыя зьняцца на тыдзень з працы і пасунуцца невядома куды, таму папярэдне апроч штатных супрацоўнікаў ПР ААН (выбачайце што пішу абрэвіатурай, але я іх і думаю так) са мной плянаваў ехаць яшчэ адзін чалавек з роварнай грамады, Макс. Апісаньне паездкі было крыху супярэчлівым, таму на ўсялякі выпадак мы дамовіліся, што я бяру намёт, прымус, кацёл і якшто – мы ставімся і ночым-сілкуемся самастойна.
Заброска да Гродны атрымалася файнай, першы дзень імпрэзы адзначаўся масавым велапрабегам у 18 кілямэтраў на Аўгустоўскім канале. Туды былі запрошаныя даволі значныя сілы ад нашага Таварыства, быў аплочаны трансфэр, якім мы і закінуліся.
Mirrored from dayship.by.
